Financiën

Een verantwoord financieel beleid

Een verantwoord financieel beleid is voor Gemeentebelangen Leeuwarden het fundament van het totale gemeentelijke beleid. Dit beleid stoelt op reëel sluitende begrotingen, een realistische reservepositie, een tijdig opgestelde jaarrekening en een helder perspectief voor de komende vier jaar, uiteengezet in begrijpelijke rapportages.  

Gemeentebelangen Leeuwarden wil sluitende meerjarenbegrotingen en een planning voor de komende vier jaren met verantwoorde uitgaven en concrete doelen. 

Het komt de laatste jaren te vaak voor dat uitgaven die structureel lijken of zijn, met eenmalige middelen worden gedekt. Dit is risicovol en schept een te rooskleurig en niet eerlijk beeld richting de burger.

Gemeentebelangen wil eerst doen wat nodig is en wil daarna die bezuinigingen (waardoor de burger meer moest betalen, terwijl zijn inkomen vaak niet steeg) terugdraaien, wil de zorg op peil houden en wil pas daarna kijken of er geld is voor “leuke dingen”. 

Tarieven en leges zijn in beginsel kostendekkend. De gemeente heeft hierbij de inspanningsverplichting om de kosten zo laag mogelijk te houden. Dat is immers in het belang van de al zo zwaarbelaste burger die die kosten moet opbrengen. Tarieven voor het gebruik van gemeentelijke faciliteiten (velden en gebouwen) door verenigingen worden zo laag mogelijk gehouden. 

‘Belastingverhogingen zijn voor ons niet aan de orde!’

Bij het saneren van de financiën zal Gemeentebelangen Leeuwarden zich inspannen om de bestaande (basis)voorzieningen op peil te houden. Kwetsbare groepen in onze gemeente moeten zoveel mogelijk worden ontzien.  

De automobilist (onze gast voor onze (binnenstad)ondernemers) is geen melkkoe. Parkeertarieven zijn niet bedoeld als inkomstenbron, maar om sturing te geven aan het parkeergedrag.

Bij het kwijtscheldingsbeleid houdt de gemeente zich aan de wet. Bij kwijtschelding is het inkomen de maatstaf. De procedure om kwijtschelding te vragen is nu veel te omslachtig. Dat kan anders. Kwijtscheldingen worden betaald uit het minimabeleid (en vallen dus binnen de begroting). De kwijtschelding van de één leidt niet tot verhoging van de last voor de ander.  

‘Het is en blijft de taak van de rijksoverheid om een adequaat beleid voor de armoedebestrijding in dit welvarende land te voeren’

Helaas moeten we constateren dat dat er een tweedeling (in financiële zin) in de Nederlandse samenleving aan het ontstaan is naar Amerikaans voorbeeld. Er is een groeiende kloof waarneembaar tussen arm en rijk, tussen enerzijds bijstandsgerechtigden, werkenden met een heel laag inkomen en een groot aantal gepensioneerden met geen of een (te) klein pensioen en anderzijds mensen die door diverse oorzaken de zaken beter voor elkaar hebben.

Het is en blijft de taak van de rijksoverheid om een adequaat beleid voor de armoedebestrijding in dit welvarende land te voeren. Een beleid dat met alle aspecten over inkomen en armoede rekening houdt en dat uitgaat van een totaalplaatje en een totaalvisie. Waar aanvullend gemeentelijk beleid nodig is, gebeurt dat als onderdeel van het werk in het sociaal domein via de dorp- en wijkteams.

Onze thema’s